Het kan altijd erger
Door: Sterre
Blijf op de hoogte en volg Sterre
01 April 2015 | Indonesië, Jogjakarta
Afgelopen zaterdag heb ik gedag gezegd tegen Bali en ben ik naar Java vertrokken. Vanuit Lovina had ik een busje naar de haven in Gilimanuk. Dit busje, dat als openbaar vervoer functioneert, zou in Nederland 20 jaar geleden al lang op de sloop hebben gelegen, ga na wat voor busje het was. Verder was ik erg gefascineerd door het soort bananenschilltje wat aan het rechter oor van de buschauffeur hing. Ik heb het bijna 3 uur kunnen bestuderen en het heeft volgens mij te maken met de offers die ze maken voor het geloof. Eenmaal uit het busje ging het allemaal heel snel, ik werd achterop een scooter gezet en gedropt bij de balie waar ik mijn kaartje kon kopen voor de ferry. Toen ik die had, kon ik zo doorlopen en toen ik net op de ferry zat vertrok deze al. Helemaal top dus. Ik was enige westerling op de boot en werd dus ook door veel mensen aangegaapt. Gelukkig had ik al van verschillende mensen gehoord dat dit vaker op Java voorkomt dan op Bali.
Eenmaal in de haven op Java had ik gelijk alweer een groepje mensen om me heen die me transport en verschillende tours aanboden. Ik ben met een busje gegaan (weer een uit dezelfde categorie als op Bali), en die heeft me afgezet bij het hostel. Daar kwam ik er achter dat er hotelkamers bestaan zonder douche (dus ook geen gezamenlijke douche), dit moest ik even laten bezinken en ik heb uiteindelijk toch voor een kamer met douche gekozen. Vind ik wel zo fris als het 33 graden en plakkerig heet is. In de middag ben ik een rondje gaan lopen door de stad en naar een festival geweest. Het viel me gelijk op; hier zijn eigenlijk geen toeristen. Ook hier werd ik weer nagekeken en spraken mensen me aan. Ik bedoel daar mee dat ze zeggen: 'Hello miss' of 'Hello mister' want dat is het enige dat ze kunnen zeggen in het Engels haha. Ook in het hostel spraken ze geen Engels, wat het erg lastig maakte om te vragen waar ik de bus of trein de dag er na kon pakken.
's Avonds had ik een trip geboekt naar Ijen. Ik moest om 00.00 uur klaar staan en samen met een Canadees meisje zijn we achterop 2 scooters naar de vulkaan gebracht. De scooter rit duurde ongeveer een uur, zo door het regenwoud de bergen in. Een van de chauffeurs heeft een 'gids' geregeld voor ons en die gids had ook gasmaskers, voor als we bij de krater waren.De route naar boven was 3 km. En Jezus, dat was een behoorlijke klim, het was ongeveer zo / stijl. Dat was even bikkelen maar toen we boven waren konden we al een beetje van de Blue fire zien, dat was al gaaf. Om het beter te kunnen zien, moesten we weer een stuk naar beneden (250 meter). Dit was geen pad, maar meer een survival route met allemaal losse stenen etc. Eigenlijk levensgevaarlijk, maar ach, alles voor iets moois. Beneden konden de Blue fire erg goed zien. Heb geprobeerd foto's te maken maar uiteraard ziet het er daar niet zo spectaculair uit. Ook waren de mijnwerkers hier aan het werk, die mannen verrichten me toch zwaar werk onder niet zo hele gunstige omstandigheden. Sommige werken zonder masker. Ik was zo blij dat ik die had, ik had al last van hoestbuien maar door die zwavel werd dat nog wat erger. We hebben gewacht tot zonsopkomst om zo het meer te kunnen zien in de krater, helaas trok de mist niet echt weg. We hebben wel een kleine glimp op kunnen vangen. En toen begon de trip naar beneden, dan pas zie hoe stijl het pas is.
Na nog 1,5 uur slaap hebben het Canadese meisje en ik een taxi gepakt richting de haven en het busstation, zij ging naar Bali en ik moest de bus hebben naar Probolinggo, om daar door te reizen naar Cemoro Lawang. Ik had gehoord dat ik de bus met airco moest nemen, helaas was die er niet en werd het dus een bus zonder airco. 7 uur lang heb ik tussen 120 Indonezen gezeten, man wat een reis. De bus stopte om de haverklap om mensen er in en eruit te laten. Ook kwamen er af en toe wat muziekkanten, bedelaars en verkopers binnen. Op een gegeven moment wist ik niet meer hoe ik moest zitten, want Aziaten hebben wat minder beenruimte nodig haha. Toen ik eindelijk in Probolinggo was gearriveerd moest ik opzoek naar een busje naar mijn eindbestemming, er werd mij verteld dat deze niet reed maar dat ik even mee moest naar een kantoor en dan kwam het wel goed. Die Javaanse maffiabaas probeerde me gelijk een tochtje Bromo en een hotel aan te smeren, ik heb hem toen duidelijk gemaakt op een misschien iets wat chagrijnige manier (wat wil je na zo een busreis), dat ik zo snel mogelijk naar mijn hostel in Cemoro Lawang wilde en als je betaalt gebeurt dat ook. Na door de bergen gescheurd te hebben kwam ik aan in het hostel en heb ik voor de volgende ochtend een tocht naar de Bromo vulkaan geboekt.
Om 03.45 moesten we verzamelen buiten bij het hostel om met een jeep naar het punt te gaan waar we de zonsopkomst zouden zien. Wauw wat was dat ontzettend mooi! In het begin was de sterrenhemel heel indrukwekkend, zo veel sterren. En naarmate de zon opkwam leverden dat ook prachtige plaatjes op. Na deze prachtige zonsopkomst zijn we doorgereden naar de Bromo vulkaan. Om naar de top de gaan kon je kiezen om een paard te nemen, aangezien iedereen uit mijn jeep per paard ging deed ik vrolijk mee. Bij de trap werden we afgezet en toen ik via de trap de top van Bromo had bereikt was het prachtig! Ik had daar nog wel een paar uur kunnen blijven zitten. Je kon ook een stuk in de krater kijken. Rond half 9 waren we weer terug bij het hostel en om 12 uur zou ik de bus pakken terug naar Probolinggo om door te reizen naar Malang. Gelukkig ging dit weer niet zo soepel als gehoopt. Ik was de enige die met de bus wilde en er moest gewacht worden tot het busje vol zat. Helaas was ik na 2 uur wachten nog steeds de enige. Op dat moment verlangde ik weer even naar het ov in Nederland, het kan dus altijd erger dan de NS, haha. Uiteindelijk heb ik een deal kunnen sluiten met een ander busje en toen ging het allemaal wat sneller. En zo kwam ik in het begin van de avond in Malang aan. Het hostel was op het dak van een hotel, erg leuk!
De volgende dag ben ik met een Nederlands en een Amerikaans meisje Malang gaan verkennen. Er zijn hier nog veel sporen van het koloniale tijdperk te vinden. Zo is er een hele westerse wijk en hebben we veel tulpen en rotondes gezien. Ook zijn we naar de vogeltjes markt geweest, echt zo sneu. Zo veel vogeltjes, konijnen, katten, slangen, uilen, vleermuizen en aapjes in veel te kleine kooitjes. Had er wel wat mee willen nemen! 'S avonds hebben we als afsluiting nog lekker gegeten en werden we ondertussen vermaakt door Indonesische zang en dans.
Ik ben nu net gearriveerd in Yogyakarta. Ben hier met de trein heen gegaan, en wat een luxe voor omgerekend €14. Zelfs iemand van 3 meter heeft hier genoeg beenruimte en je krijgt een kussentje. Enige minpuntje was dat het wel een treinrit van 8 uur was met een gemiddelde snelheid van 60km per uur. Maar ach, ik heb lekker naar buiten kunnen kijken. Ik heb gegeten met 2 vrouwen die ik had ontmoet in Lovina, super leuk om elkaar hier weer tegen te komen. Morgen ga ik naar de Borobudur en nog 2 andere tempels, dus weer een vol programma.
Sorry voor het lange verhaal, ik was de eerste dagen erg onder de indruk van Java haha!
Liefs vanuit Java!
P.s. Foto's uploaden lukt allemaal niet zo heel goed via mijn Ipad.
-
01 April 2015 - 17:50
Jacqueline:
Ha Sterre, dat klinkt geweldig en wat zal je het NL ov gaan waarderen als je terug bent. Wat maak je in relatief weinig dagen veel
mee. Toch ook wel wat rustdagen? Groeten uit Eindhoven. -
01 April 2015 - 18:38
Jola:
hoi sterre, wat een leuk verhaal, ben benieuuwd wat je van java vindt. Ik ben geboren in tegal vlakbij bandoeng maar na zeven weken alweer weg maar nederland. Maak maar veel foto's ben benieuwd! Veel plezier en geniet ervan liefs jola -
01 April 2015 - 20:05
Marije Shoarma:
Wat een heerlijke verhalen!!! Zie echt groen van jaloezie! En je moet ondertussen ook vast wel weer neger zijn he ;-) dikke kus -
02 April 2015 - 08:08
Greetje Keulen:
hoi Sterre wat een belevenissen die je allemaal mee maakt echt mooi Geniet met volle teugen van je reis en kom weer gezond terug dikke knuffels van Poelie en Greetje xxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley